Kapelusz z prążkowanym brzegiem, brązowożółty lub brązowoszary, pokryty białawymi łatkami, o białych blaszkach (u dojrzałych osobników osiąga on średnicę 12 cm) osadzony na białym trzonie (o wysokości 6-15 cm i grubości 1-2 cm), za młodu pełnym, z wiekiem pustym, z wydłużoną bulwką u podstawy i pozostałościami osłony blaszek w postaci pierścieni. Biały, kruchy miąższ ma zapach surowych ziemniaków i rzodkwi oraz słodkawy smak. Jest śmiertelnie trujący, zawiera te same toksyny, co muchomor czerwony. Objawy zatrucia to nudności, wymioty, biegunka, halucynacje, drgawki.
Gdzie rośnie? W lasach liściastych (rzadziej w iglastych), od czerwca do października. Występuje pojedynczo lub w małych grupach.
Jak je odróżnić? Czubajka kania ma jasnobeżowy kapelusz z ciemniejszymi (zazwyczaj brązowymi) łatkami. Cechą charakterystyczną grzyba jest garbek na środku kapelusza. Ponadto u górze trzonu, który jest brązowy w zygzakowaty deseń, znajduje się ruchomy pierścień.